YABAN GÜLÜM

    YABAN GÜLÜM

Tüm kır çiçeklerinden çok farklı güllerin Her zaman biricik yaban gülümsün benim Öyle güzel kokuyorki kar beyaz tenin Pamuktan yumuşaktı senin o ellerin  Şu dünyada hasretlik nedir hiç bilmesin Seni yaban gülümsün diye sevenlerin  Nerede kaldı gülüm dediğin zamanlar Rüzgar gibi uçtu gitti güzelim yıllar Ne çabuk beyazlaştı başında o saçlar Şimdi mazi oldu o tüm ölümsüz aşklar  Aşk sevgi hepsi yinede gülümle başlar Tanıyalım sevgiyi çatılmasın kaşlar  Sen ağlama gülüm gülsün hep o gözlerin Kendin bir güldün sanki dikendi sözlerin Hiç silinmesin kalbinden o aşk özlemin Bir gün dökülecek seninde çiçeklerin  Şu dünyada hasretlik nedir hiç bilmesin Seni yaban gülümsün diye sevenlerin  Kimdir şu satırları dizeleyip yazan Dertli kalemimdir bunları hazırlayan Sakın kırma onu onun kalbini kazan Kim bilir ki kime aşıktır bunu yazan