İsyanım

 

                           İSYAN

Bir deprem gibi salladı tüm dostlarım beni yerimden
Haykırdım düşüyorum diye tutmadılar şu elimden
Zevk alıyor İnsanımız haline bakıpda gülmekten
Sömürürler iliklerini ta kemiklerinin için den

Senelerdir hep yanarım fakat tütmez oldu dumanım
Neden kalmadı şu dünya da hiç arayanım soranım
Sanki kocaman bir yanar dağım durmadan hep yanarım
Var iken arayan şimdi unutan dostlara arnarım

Bak düşersen bil ki her şeyini almak isterler senden
Sakın hiç hayal bile etme tutarlar diye elimden
Gerekirse o ciğerini söküp alırlar yerinden
Bunun için kurtulamam insanları isyan etmekten

Bizde ne kadar da çoktur birbirini çekemeyenler
Yaptıkları o çirkinlikleri asla kabul etmezler
Sizde niye olsun ki bunlar hep bizde olacak derler
Neden isyan kârmış böyle kişilere isyan edenler