Okuyunda sakın kızmayın şu kara satırlarıma Aldanmayın yalan dünyanın bu sahte varlıklarına
Şayet yoksa mangırın gelmezler hiç bir zaman kapınaVarsa paran ayrılmazlar yanından beklerler başınaVar güçüğle çalışır kendini saydırıp sevdirmeye
Hani beni çok severdiniz attınız karanlık yereArtık görmek bile istemiyorsunuz hiç bu yüzüme
Bunun için merasimle geldiniz beni defin etmeye
O sevinç yetmedi toprak doyursun dediniz gözüneHep beraber avuç avuç topragı attınız üstüme
Hani yaşarken çok severdiniz şimdi ne oldu sizeAyaklarla çiğnediniz mezarımın üstüne niye
Sever gibi görünüp aldınız elimden her şeyimiŞimdi sanıyorsunuz mezardan çıkıp geleceğimi
Çiğnemenize gerek yok istesenizde gelmem geriyeSanmıyorum bir cesetin size rahatsız edeceğineSağlıgımda bile asla kimseyie rahatsız etmedim
Bak şuna yine gelmiş veya geliyormuş dedirtmedimKaranlıta kalamam bir pencere isterim demedim
Hep karanlıkda yaşadım bir ışıklı gün bile görmedimHep hayalim şuydu görmeme gerek yok güneş ve ay var
Gözlerim görmesede bende çook candan dostlarım va
Parasızın yok güneşi ayı nede dünyada işi
Korkmana gerek yok görülmedi ölenin geri gelişi